موک یا دانشگاه؟ در آینده، شما انتخاب می‌کنید

اکنون، به سادگی با استفاده از لپ تاپ یا آی پد، صدها هزار دانشجو می توانند در هر نقطه از جهان به جلسات دانشگاه ها و سخنرانی ها وصل شوند. گفته می شود پیشرفت علم و تکنولوژی و نیازهای جامعه ی دیجیتال امروز ، مدل های تجاری سنتی آموزش عالی را دگرگون می کند و دانشگاه را تا حد زیادی بی مصرف می سازد.

شکی نیست که موک زنگ خطری برای دانشگاه ها است ، اما آیا این آغازی بر پایان تعداد زیادی از دانشگاه هاست؟
استفاده از آموزش از راه دور به عنوان یک جایگزین مقرون به صرفه و مناسب برای آموزش در واقع چیز جدیدی نیست. به عنوان مثال در انگلیس ، دانشگاه آزاد طی چندین دهه دوره های گسترده ای را به دانشجویان ارائه داده است. جای تعجب نیست که آنها در سال ۲۰۱۲ Futurelearn را راه اندازی کردند.

بدون شک موک ارزش برخی از مدارک دانشگاه را کاهش می دهد و پیشرفت در سیستم عامل های آموزش از راه دور ممکن است الزام حضور در دانشگاه را از بین ببرد که این امر می تواند تحول آفرین و مهیج باشد. شاید موک بتواند از نظر اقتصادی برای دانشجویان به صرفه باشد و آنها را از شر هزینه های مربوط به وام راحت کند. اما یادگیری از راه دور با کیفیت بالا هزاران دانش پذیر مناسب است، صرف پرداخت هزینه از سمت دانشجو یا عدم پرداخت آن، نمی تواند ارزان باشد، تولید محتواها برای آموزش آنلاین و میزان زمانی که برای آن صرف می شود بسیار گران است. همینطور باید هزینه های توسعه روش های ارزیابی را هم در نظر گرفت چرا که تمامی این ها برای حصول نتیجه مطلوب و معتبر بودن مدارک دریافتی ایشان مهم و ضروری است.

نرخ ترک تحصیل در حال حاضر در موک از هر ۱۰۰ دانشجو ۹۰ نفر تخمین زده می شود. که برای یک برنامه اصلی آموزش آنلاین اصلا قابل قبول نیست. بنابراین گرچه موک ها اهمیت دارند اما بعید به نظر می رسد که به طور مستقیم جایگزین برنامه های اصلی آموزش آنلاین شوند.

هنگام در نظر گرفتن امکانات ارائه شده توسط موک ، یادآوری این نکته ضروری است که آموزش، انتقال یک طرفه اطلاعات از مدرس به دانش پذیر نیست، وگرنه دانش پذیران می توانستند خود محتواها و کتاب ها را مطالعه کنند و دوره را به پایان ببرند.. مهمترین سرمایه گذاری در فرآیند آموزش ، وقتی که فرد برای درک یک موضوع از طریق فعالیتهای مختلف یادگیری زمان صرف می کند اهمیت دارد ، که سخنرانی یک طرفه یکی از عناصر آن است. بنابراین سوال اصلی این نیست که موک با دانشگاه چه خواهد کرد ، بلکه آنچه دانشجویان از برنامه های آنلاین ، دانشگاهی یا ترکیبی می خواهند حائز اهمیت است.

این امر برای موک هشدار دهنده است ، چرا که باید انعطاف پذیرتر بوده و پاسخگوی نیازهای فردی دانشجویان باشد. دانشگاه ها باید فرصت تحصیل در مقطع تحصیلی را از طریق مطالعه سنتی مبتنی بر دانشگاه، دوره های کاملاً آنلاین یا ترکیبی از این دو فراهم کنند.

چشم نوازترین چشم اندازی که موک ارائه می دهد امکان داشتن یک تجربه آموزشی کاملا شخصی است: چشم انداز دانشجویی که با برنامه زمانی سخنرانی هیچ مشکلی ندارد ، در دسترس بودن یک استاد راهنما ، کتابخانه یا شاید حتی یک برنامه خاص برای تحصیل. دانش پذیران آینده ممکن است با استفاده از فیلم های آنلاین ، وبلاگ ها ، آموزش ها و شبکه های اجتماعی، به صورت جداگانه ، فشرده و در یک دوره کوتاه شروع به یادگیری نمایند، از همه مهمتر، آنها گزینه هایی متناسب با شرایطشان خواهند داشت.

یادگیری از طریق تجربه مجازی ممکن است همیشه کافی نباشد. همانطور که ممکن است ما ترجیح دهیم رانندگان اتومبیل قبل از رفتن به جاده با اتومبیل واقعی رانندگی کنند ، ممکن است آرزو کنیم پزشکان بیماران را ببینند یا دانشمندان ما آزمایشات واقعی را در آزمایشگاه های واقعی انجام دهند. از نظر بسیاری ، پردیس های دانشگاهی همچنان یک نیاز اساسی برای کسب موفقیت آمیز مهارت های لازم برای تمرین حرفه ای به شمار می آیند.

تجربه دانشگاه ممکن است اختیاری شود ، یا حتی به عنوان یک اتفاق لوکس به آن نگاه شود ، اما دانشگاه همچنان یک گزینه مهم باقی خواهد ماند. حتی اگر مدت زمانی که افراد در دانشگاه می گذرانند کاهش یابد ، یا در دوره های مطالعه حضوری تمرکز بالاتری وجود داشته باشد ، برای بسیاری از افراد بخش مهمی از آموزش دانشگاه باقی خواهد ماند.

آنچه موک به ما می دهد نگاهی اجمالی به آینده ، یک تجربه آموزشی شخصی شده برای کاربر – دانشجو – و نیازهای اوست. به زودی دانشگاه ها به مراکز ملاقات، یادگیری و شبکه تبدیل خواهند شد.
قطعا آیندگان انعطاف پذیری بیشتری را طلب خواهند کرد.