طی چند سال گذشته، ما روش های مختلفی را پوشش داده ایم که شما می توانید از روشهای ساده بازی سازی برای افزایش یادگیری استفاده کنید.
در صورت استفاده صحیح، روش های بازی در یادگیری می توانند کمک زیادی به تقویت محتوا کنند.
اما گیمیفیکیشن برای همه مناسب نیست و در بعضی موارد نیز ضروری نیست(و شاید حتی مضر باشد).
با نگاهی به گیمیفیکیشن از منظری دیگر، بیایید بررسی کنیم که چرا نباید گاهی از گیمیفیکیشن استفاده کرد.
دو دلیل برای جلوگیری از استفاده از گیمیفیکیشن در دوره های خود
اولین دلیل، و احتمالاً واضح ترین دلیل، این است که بسیاری از عناصر بازی فقط باعث حواس پرتی می شوند.
به جای تقویت موضوع، گاهی گیمیفیکیشن فقط باعث سر و صدایی اضافه می شود که فراگیر مجبور است با آن دسته و پنجه نرم کند در حالی که اطلاعات حیاتی را به طور بالقوه از دست می دهد.
اگر به دلیل اقدامات ساده انجام شده در طول دوره، نشان ای اعطا شود، اهمیت آن به طور کلی کاهش می یابد. اعلان های نشان ممکن است باعث حواس پرتی شوند. بعضی از دوره ها برای رویه های کلیدی سازمان بسیار مهم هستند.
شما نمی خواهید که کارمندان هرگونه تغییر در فعالیت های روزمره خود را به دلیل حواس پرتی عناصر بازی از دست دهند.
دلایل دیگری که باعث می شود در دوره شما از گیمیفیکیشن استفاده نشود این است که همه فرهنگ ها برای یک روش بازی مناسب نیستند.
اگر برنامه ای قرار است اجرا شود، باید در فرهنگ سازمان هم در نظر گرفته شود.
مجبور کردن کارمندان یا دانش پذیران برای استفاده از بازی ها و امتیازات ممکن است فقط اتلاف وقت باشد، به خصوص اگر آنها زمینه بزرگتر این موارد را درک نکنند.
و شما در نهایت با به هدر دادن وقت (و هزینه) تنها افراد را مجبور به کاری میکنید که نتیجه ی مثبتی نیز برای شما و سیستمتان در پی ندارد.
قبل از تلاش برای اجرای هر برنامه بازی در دوره های آنلاین خود، باید مخاطب، فرهنگ فعلی، اهداف سازمانی، منابع و محتوای دوره را در نظر بگیرید. در بعضی موارد، پیگیری کردن منطقی نیست.