رفتار روزانه ما رشد محتوای خرد را به همراه دارد

با افزایش محتوای خرد، بیشتر به این مفهوم توجه شده است و اینکه چرا با دانش پذیران امروزی همخوانی دارد.

ما در دنیایی از پاسخ های فوری و سوالات نه چندان اصلی زندگی می کنیم.

وقتی می خواهیم چیزی را بدانیم، به طور کلی به Google یا YouTube می رویم و سوال خود را می پرسیم، پاسخ را می خوانیم یا تماشا می کنیم، و سپس به زندگی روزمره خود می پردازیم و اینگونه یاد می گیریم. اینکه ما این اطلاعات را حفظ کنیم قابل بحث است، اما در اینجا دوره های محتوای خرد سعی دارند شکاف را برطرف کنند.

در جاهایی که آموزش الکترونیکی باعث می شود با سرعت خودمان یاد بگیریم، محتوای خرد نیز همین راحتی را در مدت زمان کمتری برای ما به ارمغان می آورد. قطعه کوتاه اطلاعاتی که در هر کجا و هر زمان قابل دسترسی است.

در بسیاری از موارد، ارزش درک شده از محتوای خرد بیشتر از روش های سنتی آموزش الکترونیکی است. فراگیران هر زمان که نیاز داشته باشند به محتوای قابل هضم دسترسی پیدا می کنند. اگر آنها مسئله یا سوالی دارند، کتابخانه دوره های خرد آنها احتمالاً جوابگو خواهند بود. برخلاف دوره های آموزش الکترونیکی سنتی که می توانند یک ساعت یا بیشتر به طول انجامند، محتوای خرد با بهره وری یک فرد متوسط مبارزه نمی کند بلکه در عوض باعث بهره وری بیشتر می شود.

این نکته مهم دیگری را در نحوه سازماندهی محتوای خرد مطرح می کند. داشتن کتابخانه ای از دروس به اندازه لقمه (قطعات کوچک) روشی است که کاملاً برای این شکل از آموزش مناسب است. حذف کردن چند درس “در حین حرکت” بسیار ساده تر از اختصاص یک ساعت تماشای (یا خواندن) محتوای دوره است. چرا که حواس پرتی ایجاد خواهد شد. محتوای خرد به همین راحتی در دامنه توجه کوتاه ما قربانی نمی شود و بنابراین می تواند مطالب را کاملاً موثر کند.

اساساً افزایش محتوای خرد از نحوه زندگی روزمره مردم استفاده می کند. ما یک سوال داریم بنابراین از گوگل جستجو می کنیم. سازمان ها خوب است که محتوای یادگیری موجود را گرفته و به روشی مشابه قابل استفاده کنند. هر دوره نمی تواند در قالب محتوای خرد باشد، اما دقیقاً همان دوره لازم نیست که در یک ساختار سنتی باشد.