استفاده از واقعیت افزوده در آموزش الکترونیکی

واقعیت افزوده می تواند تعامل دانش پذیران را تقویت کرده و به یادآوری بیشتر دروس کمک کند.

برای بسیاری از مربیان، گزینه های پیشرفته آموزشی مانند گزینه های ارائه شده توسط VR هنوز فراتر از توانایی آنها است. اما واقعیت افزوده (AR) یک فناوری بسیار در دسترس تر است که مربیان می توانند به طور موثرتری در کلاس های خود شروع به اجرای آن کنند.

شاید در کلاس با فناوری واقعیت افزوده آشنا نباشید، اما ممکن است آن را در زمینه های دیگر مانند Pokémon Go تشخیص دهید. واقعیت افزوده از فناوری موبایل موجود در تلفن یا رایانه لوحی برای ارائه اطلاعات بیشتر در مورد محیط اطراف استفاده می کند. سپس این اطلاعات را به صورت پویا بر روی صفحه کاربر نمایش می دهد.
به طور کلی، ابزارهای مبتنی بر واقعیت افزوده به دو نوع کلی تقسیم می شوند: مبتنی بر نشانگر و مبتنی بر مکان.

برنامه های کاربردی کلاس در دسترس شما بر اساس آنچه استفاده می کنید متفاوت خواهد بود. بیایید نگاهی دقیق تر بیندازیم.

موارد استفاده بر اساس نشانگر

برنامه های واقعیت افزوده مبتنی بر مارکر، برنامه هایی هستند که می توانند با استفاده از دوربین تلفن یک شی را تشخیص دهند یا اسکن کنند. به عنوان مثال، آنها ممکن است یک کد QR را اسکن کنند، یا ممکن است ویژگی های موجود در یک مدل یا آدمک را شناسایی کنند. سپس آنها می توانند اطلاعات اضافی را در صفحه ای نمایش دهند که زمینه غنی تری را برای دانش پذیران در محیط یادگیری آنها فراهم می کند.
واقعیت افزوده مبتنی بر مارکر، کاربردهای بسیاری دارد. در اینجا فقط به چند مورد اشاره میکنیم.

1. آموزش مدل پیشرفته

تصور کنید دانش پذیران شما در حال مطالعه آناتومی انسانی هستند و کلاس آنها به یک آدمک مجهز است. آنها از تلفنها یا تبلتهای خود برای اسکن مدل استفاده می کنند و صفحه اطلاعات مربوط به استخوانها، عضلات، اندامها و بافت همبند را می توانند از این طریق مشاهده کنند.

به همین ترتیب، ممکن است شما یک قطعه از تجهیزات مهم داشته باشید که می خواهید به دانش پذیران خود آموزش دهید تا از این طریق استفاده کنند. این تجهیزات شامل قسمتهای متحرک بسیاری است و توضیح هر یک از آنها برای دانش پذیران شما می تواند وقت زیادی را از استاد بگیرد. در عوض، ابزار واقعیت افزوده شما به دانش پذیران کمک می کند تا قطعات را شناسایی کنند. همانطور که آنها با دستگاه ارتباط برقرار می کنند، ابزار AR شما می تواند به دانش پذیران شما بازخورد دهد و به آنها بگوید که آیا از این ابزار به درستی استفاده می کنند.

2. درس ایمنی و انطباق

اگر بخواهید از واقعیت افزوده برای کمک به فراگیران خود در شناسایی نگرانی های ایمنی و انطباق در یک محیط جدید استفاده کنید، چه می کنید؟ به عنوان مثال، آزمایشگاه های شیمی، آشپزخانه های صنعتی و کف های تولید همه مناطقی هستند که در صورت خطای دانش پذیران می توانند در معرض آسیب قرار بگیرند. هنگامی که آنها برای اولین بار به این محیط معرفی می شوند، می توانید از برچسب گذاری واقعیت افزوده برای جلب توجه به مناطق خطرناک و همچنین به مکان هایی که دانش پذیران می توانند در صورت تصادف یا اضطراری به آنجا مراجعه کنند، استفاده کنید.

با گشت و گذار در محیط، یافتن و اسکن برچسب های مختلف و خواندن اطلاعات ارائه شده توسط سیستم شما، فراگیران خاطرات قوی تری برای ارتباط با اطلاعاتی که آموخته اند خواهند داشت. هنگام کار با تجهیزات خطرناک یا مواجه شدن با موقعیتی که نیاز به تفکر سریع دارد، آنها بر اساس یادگیری عملی سریعتر واکنش نشان می دهند.

3. تکالیف پیشرفته

تکالیف در منزل، برای یادگیرندگان غالباً می تواند کاری پر مشغله باشد. با این حال، می توانید از فراگیران بخواهید اشیا را اسکن کنند تا اطلاعات بیشتری در مورد آنها بیاموزند، یا حتی خودتان از آنها بخواهید اطلاعات را وارد کنند.

تکالیف مبتنی بر واقعیت افزوده برای طراحی می تواند مشکل باشد. با این حال، تعامل کاربر اغلب باعث یادآوری بیشتر آنها می شود – و در نتیجه پاداش بیشتری نیز برای یادگیرندگان ایجاد می کند. به همین ترتیب، این امکانات ارزش بررسی دارند.

موارد استفاده مبتنی بر مکان

نوع اصلی دیگر محتوای واقعیت افزوده از فناوری GPS برای ارائه اطلاعات بر اساس مکان کاربر استفاده می کند. در حالی که فناوری مبتنی بر مارکر انعطاف پذیر و قابل حمل است، محور مکان لزوماً ارتباط فیزیکی بیشتری با یک محیط فراهم می کند. امکاناتی که توسط این فناوری گشوده می شود، بطور قابل توجهی با امکانات ارائه شده توسط واقعیت افزوده مبتنی بر مارکر متفاوت است. در اینجا چند گزینه برای آن وجود دارد.

۴ . شکار لاشخور گیمی

Pokémon Go به راحتی مشهورترین کاربرد مکان جغرافیایی واقعیت افزوده است. به عنوان یک بازی که یک فضای مجازی را به دنیای فیزیکی وارد می کرد، برای بسیاری از کاربران واقعا انقلابی بود. تعجبی ندارد که این نوع واقعیت افزوده در محیط آموزش الکترونیکی به مقبولیت بیشتری دست یابد.

به عنوان مثال، این نوع واقعیت افزوده در حال یافتن برنامه های بیشتر در میان تورهای راهنما است. موزه ها یا حتی شهرها از اطلاعات مکان در تلفن همراه کاربر برای اطلاع رسانی در مورد اطلاعات مهم هنگامی که در نزدیکی نمایشگاه یا سایت معروف هستند، از آنها استفاده می کنند. این می تواند به راحتی برای فراگیران گرافیکی شود. با استفاده از داده های مکان، مربیان می توانند فعالیت های مختلف مبتنی بر مکان را برای کمک به یادگیری تنظیم کنند.

4. تورهای دانشگاه و محل کار افزوده شده

جهت گیری یک کاربرد بزرگ برای فناوری واقعیت افزوده است، از سازمان های بزرگ گرفته تا دانشگاه ها. این نه تنها به استخدام های جدید کمک می کند و هم دانش پذیران در محیط جدید خود احساس امنیت می کنند، بلکه به دانش پذیر کمک می کند تا مکان جدید خود را کشف کند و در مورد آنچه که ارائه می دهد بیشتر بیاموزد.

اکثر تورهای رسمی جهت یابی فقط تاکنون ادامه دارند. واقعیت افزوده می تواند با ارائه یک تجربه متناسب با نیازهای کاربر، فاصله را برطرف کند. و این می تواند بدون تخلیه منابع انسانی باعث این کار شود.

فراگیران خود را مسئول فرایند ایجاد دوره قرار دهید.

بسیاری از نمونه هایی که ارائه کرده ایم برای طراحی دقیق دوره هایی که شامل این عناصر هستند، به مربیان متکی هستند. اما چرا وقتی صحبت از ورودی واقعیت افزوده می شود، یادگیرنده را روی صندلی راننده قرار نمی دهید؟ اگر فراگیران بتوانند با اسکن و برچسب گذاری موارد در دنیای واقعی، به محتوای دوره اضافه کنند، چه می شود؟ مطالبی که آنها به یک دوره می افزایند می تواند شامل اطلاعات مبتنی بر نشانگر یا مکان محور باشد. به هر حال، این همان کاری است که گوگل هنگام شناسایی مکان کاربر در یک رستوران انجام می دهد و از او می خواهد بررسی و تصویر اضافه کند.

وقتی به چنین روشی به واقعیت افزوده فکر می کنید، ممکن است متوجه شوید که قبلاً در یک پروژه واقعیت افزوده شرکت کرده اید بدون اینکه متوجه شوید.