به نظر می رسد برای بسیاری از افراد تصور استفاده از “بازی” در محیط کلاس بیش از هر چیز دیگری باعث حواس پرتی می شود.
می توانیم زمان مدرسه را به یاد بیاوریم که یک کلاس بازی محور داشته باشیم و همه چیز سریع از کنترل خارج شود.
برخی از کودکان بسیار حالت رقابتی پیدا می کنند، گروهی بر گروه دیگر تسلط می یابند و برخی نیز به طور کامل از کار جدا می شوند. در پایان بازی، معلمان معمولاً تلاش می کردند تا نکات کلیدی را منتقل کنند و همه را به آرامش برسانند.
رشد بازی های ویدیویی فضای بازی را برای آموزش تغییر داد. بعد از آن بازی های آموزشی مخصوص مدارس ایجاد شد.
در آمریکا گیمرها وقت زیادی را صرف بازی های خود می کنند (تقریباً ۱۳ ساعت در هفته). از سال ۲۰۱۴، ۱٫۸ میلیارد بازیکن در سراسر جهان وجود دارد.
این بخشی از فرهنگ ما است. این بدان معناست که عناصر بازی قابل درک هستند و می توانند از طریق روش های تکمیل فعالیت های سنتی کلاس (از جمله جدول امتیازات، امتیازات و نشان ها) استفاده شوند.
در حقیقت، هنگام ورود بازی به کلاس، برخی از معلمان افزایش هفتاد درصدی تعامل دانش پذیران را مشاهده کردند. هرچند همه ی زرق و برق ها طلا نیستند. استفاده از بازی در کلاس هزینه بر است. این امرگران تر از رویکرد کتاب و مقاله برای یادگیری است.
همچنین، اگر بازی ها به درستی مدیریت نشوند و باعث کاهش توجه دانش پذیران شوند، می توانند بسیار هم ایجاد حواس پرتی کنند.
هنوز نکات مثبت بازی ها در کلاس وجود دارد، بنابراین هنوز هم مواردی است که باید از آنها استفاده کنید.
آنها می توانند کار گروهی، برنامه ریزی طولانی مدت و توانایی های چند وظیفه ای را آموزش دهند. فقط از بازی در حد متوسط استفاده کنید.