سبک های یادگیری یا ترجیح یادگیری؟

کمتر واژگانی در صنعت مهارت آموزی وجود دارد که منجر به تقسیم بندی بیشتری نسبت به “سبک یادگیری” شود.

در مفهوم سبک های یادگیری تقریباً به همان اندازه اختلاف نظر وجود دارد که در بین سیاست ها وجود دارد.

هر دو طرف به مطالعات مختلفی اشاره می کنند که موقعیت آنها را تأیید می کند. هر دو طرف با آنچه درست می پندارند سنگر گرفته اند و به ندرت کسی نظر خود را تغییر می دهد.

به همین ترتیب، هدف ما بحث در مورد سبک های یادگیری نیست. هرکسی از قبل تصمیمش را گرفته است. اکنون وقت آن است که بحث را پیش ببریم.

ترجیح و انگیزه یادگیرنده

اگر مکالمه را “سطح” بالایی قرار دهیم، در نهایت همه موافقیم که هر دانش پذیر ترجیحات و انگیزه ای دارد.

نیازی به ذکر مطالعات برای این مفهوم نیست، فقط یک لحظه به فکر خود باشید.

شما از بعضی چیزها لذت می برید زیرا آنها را به چیزهای دیگر ترجیح می دهید.

شما کارهای خاصی را انجام می دهید زیرا انگیزه انجام این کار را دارید.

از همین لحاظ، افراد اصولا ترجیح می دهند اطلاعات را به روشی خاص بیاموزند.

آنها همچنین در برخی از روشهای یادگیری، انگیزه بیشتری نسبت به روشهای دیگر می یابند. اینکه این مورد را به سبک های یادگیری نسبت دهید یا خیر کاملاً به خود شما بستگی دارد.

مشاور آموزش Clive Shepherd اخیراً کتابی منتشر کرده است که این جنبه از طراحی یادگیری را بررسی می کند.

این کتاب بیشتر از یادگیری ترکیبی است و انگیزه، پیشینه، علایق، ترجیحات و تأثیرات انتظارات فرهنگی را در نحوه یادگیری بررسی می کند.

هر دوره خوش ساخت، اعم از یادگیری یا آموزش زنده، مخاطبان هدف را نمایان می کند.

در حالی که هر فرد مطمئناً متفاوت است، طراحان آموزشی سعی می کنند ترجیحات و انگیزه های اصلی فراگیران را شناسایی کنند تا دوره آنها موثرتر باشد.