بازنگری بنیادی در نحوه طراحی دوره های دانشگاهی در عصر آنلاین

چگونه می توان بخش آنلاین دانشگاه را بازسازی کرد تا بتواند به بهترین شکل به انقلاب عصر آنلاین پاسخ دهد.

زمان مشخص خواهد کرد که آیا دوره های آنلاین آزاد و همگانی یا موک (MOOC) نشان دهنده یک تغییر جزر و مد در آموزش دانش پذیران است یا خیر. اما دوره های آنلاین رایگان اتفاقات بسیار مثبتی را نیز بوجود آورده اند. مدرسین و دانشگاهیان کاملاً در مورد نحوه طراحی دوره ها تجدید نظر می کنند و به دنبال فناوری های جدید هستند تا ببینند چگونه تدریس بهبود می یابد.

حتی اگر به هیچ وجه روش موک با دوام نباشد ، این تغییرات صرف نظر از اینکه دوره ها بصورت آنلاین یا حضوری تدریس می شوند باید به استاندارد جدید تبدیل شود.

مشکلات سنتی

موک ها دوره هایی هستند که از برخی از شناخته شده ترین دانشگاه های جهان بصورت آنلاین در دسترس هستند. آنها از بسیاری جهات انقلابی هستند اما مهمتر از همه ، در طراحی دوره پیشرو هستند.

به طور سنتی ، کادر علمی دوره هایی را در ساختار سیستم ترم طراحی کرده اند. در یک ترم ۱۲ هفته ای ، محتوای موضوعی معمولاً به یک یا دو سخنرانی حضوری در هفته تقسیم می شود که بسته به رشته ، ممکن است با یک یا چند آموزش یا جلسات آزمایشگاهی همراه باشد.

بنابراین ، کارکنان دانشگاهی به طور کلی ۲۴ سخنرانی را در حدود یک ساعت طراحی و توسعه می دهند. هر دانشجو با همان سخنرانی با همان سرعت و در همان ترتیب مشابه با ۲۴ سخنرانی روبرو می شود. محدودیت های فرایند سخنرانی به این معنی است که فرصت کمی برای کاوش دانشجویان در مطالب وجود دارد. در عوض ، دانشجویان مطالب ارائه شده را می نویسند ، تایپ می کنند یا ضبط می کنند و بعداً وقتی به دنبال مطالعه برای امتحان هستند ، مطالب را بازیابی و دوره می کنند.

اما این رویکرد مشکلاتی دارد. اول ، فرض می کند که میزان هوش و کیفیت و سرعت یادگیری گروه دانشجویی یکسان است. اما می دانیم که دانش پذیران مختلف تجربه ، شهود ، نظم ، انگیزه و توانایی متفاوتی از هم دارند.

ثانیاً ، وقتی مدرس کتابی را برای تقویت و گسترش مطالب ارائه شده در کلاس معرفی می کند ، مدرس نمیتواند بفهمد که دانشجویان کتاب درسی را خریداری کرده اند یا آن را از بسته بندی خارج کرده اند یا با سرعت تعیین شده می خوانند یا به ترتیب تعیین شده ، یا اینکه آیا آنها مطالب موجود در آن را درک می کنند یا خیر.

یک راه جدید

تبدیل دوره های آموزشی به آموزش آنلاین ، فرصتی را برای برخورد کاملاً جدید فراهم می کند. به جای ۲۴ سخنرانی ، سخنرانان آنلاین حدود ۴۰۰ سخنرانی را با زمان های ۸ تا ۱۰ دقیقه ای آماده میکنند و با یك آزمون كوتاه به پایان می رسانند. پاسخ دانشجویان به آن دسته از آزمونها مشخص می کند که به کدامیک از بخش ها تسلط بیشتری پیدا کرده اند و در کدام قسمت از دوره بعدی پیشرفت می کنند.

برخی از دانش پذیران نیاز به تعامل با هر یک از سخنرانی ها دارند در حالی که دیگران ممکن است نیاز به تعامل با تعداد بسیار کمی از آنها داشته باشند یا اینکه ممکن است دانش پذیران با همان تعداد سخنرانی تعامل داشته باشند ، اما در یک ترتیب کاملاً متفاوت.

در این حالت ، تجربه دانش پذیران کاملاً شخصی و سازگار با روشی است که در آن یاد می گیرند.

در روش آموزش آنلاین اطلاعات بیشتری در مورد چگونگی پیشرفت فردی دانش پذیران به دست می آید که این امر از طریق آمار و ارقامی که سیستم طبق محاسباتی به دست می دهد اتفاق می افتد.
با استفاده از منابع مناسب ، می توانیم دقیقاً بفهمیم چه چیزی مانع از پیشرفت موفقیت آمیز دانش پذیر از طریق مطالب می شود: آیا انگیزه ، فشارهای کاری ، مسائل شخصی است یا دانش پذیر فقط مطالب را نمی فهمد؟

در مدل سنتی ، مدرسین نمی دانستند مشکلی وجود دارد تا اینکه دیر می شد و بالاخره دانش پذیر در امتحانات به موفقیت دست نمی یافت اما در این مدل جایگزین ، اطلاعات بسیار بیشتری در دسترس است.

متفاوت دیدن مسائل

تغییر در طراحی دوره همچنین نحوه مشاهده دانش پذیر را تغییر می دهد. دانش پذیران فقط ظرف های خالی نیستند که اطلاعات را با فرض تبدیل شدن آنها به دانش در آنها بریزید. اما در عوض می توان به افراد یادگیرنده ، که به روشهای مختلف و با سرعتهای مختلف و از طریق مسیرهای مختلف یاد می گیرند ، فرصت بیشتری برای یادگیری داد.

این مهم اگر به طور گسترده اجرا شود ، منجر به نتایج یادگیری به مراتب بهتر برای طیف گسترده ای از دانش پذیران (بدون به خطر انداختن استانداردهای آن) می شود و همچنین بازدهی مالی بسیار بهتر هم برای موسسه و هم برای سرمایه گذاری دولت در تأمین بودجه دسترسی به آموزش و پرورش خواهد داشت.

تحقیق در مقابل آموزش

بنابراین ، چرا این کار را گسترش نمی دهیم؟ پاسخ ها ساده نیستند ، اما بخشی از پاسخ در این واقعیت نهفته است که برای اکثر کارکنان دانشگاه، تغییر اساسی در طراحی و تحویل واحدها، بسیار دلهره آور یا چالش برانگیز بوده است. و مهمتر از همه ، انگیزه های ایجاد این تغییرات وجود ندارد.

در حالی که تحقیق در مورد یادگیری آنلاین می تواند به موارد قبلی کمک کند ، مسئله انگیزه ها پیچیده تر است. حق الزحمه و مشاغل تبلیغاتی عمدتاً به نتایج تحقیق مرتبط است و آموزش و یادگیری از اهمیت ثانوی برخوردار است.

در چنین شرایطی ، می توان دریافت که برای مدرسین دشوار است که برای تولید محتوا به روشی کاملاً متفاوت تلاش کنند. این مهمترین چالشی است که دانشگاه ها ، اتحادیه ها و دولت برای بهبود یادگیری دانش پذیران باید با آن کنار بیایند.