شبکه های اجتماعی بخشی از فرهنگ جریان اصلی هستند. به همین ترتیب، صرفاً منطقی است که برنامه های آموزشی آنها را به عنوان ابزاری دیگر برای آموزش در پیش بگیرند.

یادگیری مبتنی بر پاداش چیزی فراتر از ارائه مشوق است، اما در واقع می تواند درگیری ایجاد کند.

محبوبیت گیمیفیکیشن برای کسانی که به شدت درگیر صنعت یادگیری هستند چیز جدیدی نیست.

هنگامی که زمان عاملی در یک پروژه کسب مهارت است، چیزی که اغلب نادیده گرفته می شود طراحی است.
طراحی می تواند شامل بسیاری از اجزای مختلف یک دوره باشد

ی آموزشی یک صنعت پررونق است، اما جای ناراحتی دارد که چگونه بسیاری از متخصصان طراحی آموزشی از امکانات شبکه های اجتماعی در مشاغل شخصی خود استفاده نمی کنند.

در صورت استفاده صحیح، روش های بازی در یادگیری می توانند کمک زیادی به تقویت محتوا کنند.
اما گیمیفیکیشن برای همه مناسب نیست و در بعضی موارد نیز ضروری نیست(و شاید حتی مضر باشد).

امروزه افراد زیادی علاقه مند به کسب درآمد از آموزش الکترونیکی هستند، اما می خواهند کمی بیشتر در مورد آن انتظار دارند بیاموزند.

اخیراً برنامه های یادگیری زیادی وجود داشته است که برای کمک به ایجاد نکات اصلی یادگیری در خانه و یادگیری فراگیر از منظر دیگری، شروع به استفاده از عناصر بازی می کنند.

امروزه آموزش از استانداردهای گذشته رنج می برد، از اصول طراحی آموزشی گرفته تا ابزاری که برای ایجاد دوره ها استفاده می کنیم.

به زبان ساده، یک کلاس واگردی به دانش پذیران متکی است تا محتوای دوره را خارج از ساعت کلاس تماشا کند یا بخوانند، و در طول کلاس آنها در فعالیتهایی غوطه ور می شوند که مطالب را اعمال می کنند.